"Julle moet dus op die vyftiende van die sewende maand wanneer julle die vrugteoes insamel, sewe dae lank die fees van die Here vier. Die eerste en die agste dag moet rusdae wees. Op die eerste dag moet julle sitrusvrugte neem saam met palmblare en takke van digte bome en rivierwilgers, en dan moet julle sewe dae lank met vreugde feesvier by die heiligdom van die Here julle God. Levitikus 23:39-40, 1983-vertaling

 

Die mense in Israel het baie naby aan die natuur gelewe. Wanneer die herfs aanbreek in Israel, is dit die tyd van insameling. Die lande is geoes, die vrugte is ryp en die skure is vol. Hierdie tyd is deur God self aangewys as 'n feesseisoen – die Loofhuttefees, of Sukkot. In Levitikus 23 gee die Here vir Israel opdragte oor hierdie spesiale tyd: dit is 'n tyd van viering, dankbaarheid en herinnering.

 

Gedurende die Loofhuttefees het die Israeliete vir sewe dae in eenvoudige hutte gewoon, gemaak van takke en blare. Hierdie hutte was nie permanente strukture nie – hulle was tydelik, soos die Israeliete se wonings in die woestyn na die uittog uit Egipte. Die doel hiervan was om God se sorg in die verlede te onthou. Hy het voorsien, beskerm en gelei deur 'n onherbergsame wêreld.

 

Maar dit was ook 'n fees van dankbaarheid vir die hede. Die mense moes hulle verheug voor die Here met takke en vrugte – simbole van die oorvloed waarmee Hy hulle geseën het. Dankbaarheid is 'n sleuteltema in die Loofhuttefees. Dit herinner ons dat alle goeie gawes van God af kom (Jakobus 1:17), en dat ons Hom moet eer vir die vrug van ons arbeid, die kos op ons tafels en die dak oor ons koppe – al is dit net 'n eenvoudige hut.

 

Vir gelowiges vandag het die Loofhuttefees 'n diep simboliese betekenis. Dit herinner ons daaraan dat ons aardse woning tydelik is, maar dat God 'n ewige woning vir ons voorberei. Dit roep ons op om met vreugde en dankbaarheid te lewe – selfs al is ons lewensomstandighede eenvoudig of onvolmaak. Want God is by ons, soos Hy by Israel in die woestyn was.

 

Wanneer die herfs aanbreek in jou lewe – 'n seisoen van insameling, rus en oordenking – neem tyd om dankie te sê. Bou 'n “loofhut” van herinnering in jou hart, en nooi God daarin. Herinner jouself aan sy voorsiening, genade en getrouheid deur al jou seisoene heen.

 

Gebed: Here, dankie vir u goedheid deur elke seisoen van my lewe. In die herfs van my bestaan wil ek stil raak en U loof vir u voorsiening. Dankie vir die vrugte van arbeid, vir kos en vir beskerming. Help my om altyd met dankbare vreugde voor U te lewe. Amen.